มองดู รู้สึก คิดนึก และเข้าใจ: อากาศเป็นใจ กินอาหารถิ่นเกิดสองจาน เบิกบานหทัย

มองดู รู้สึก คิดนึก และเข้าใจ: อากาศเป็นใจ กินอาหารถิ่นเกิดสองจาน เบิกบานหทัย: "อากาศเป็นใจ กินอาหารถิ่นเกิดสองจาน เบิกบานหทัย ... วันนี้ วันอาทิตย์ วันหยุด... ตื่นแต่เช้า... ขับรถกลับบ้านที่นนทบุรี... ฝนปรอยลง..."

อากาศเป็นใจ กินอาหารถิ่นเกิดสองจาน เบิกบานหทัย

อากาศเป็นใจ กินอาหารถิ่นเกิดสองจาน เบิกบานหทัย

...

วันนี้ วันอาทิตย์ วันหยุด...

ตื่นแต่เช้า...

ขับรถกลับบ้านที่นนทบุรี...

ฝนปรอยลงมาแต่เช้า สลับกับลงเม็ดหนักๆเป็นจังหวะ...

อากาศดีจัง...เป็นใจเสียเหลือเกินกับคนที่ยังนอนอยู่ ให้ไม่อยากลุกจากเตียง...

สุขแบบนี้ หายากนะครับ...

กินเที่ยงช้าหน่อย...เพราะมัวแต่เล่นเน็ตอยู่ แบบเพลินๆ...

เดินกลางปรอยฝน สบายๆ ไปร้านประจำ "เกาเหลาเป็ด" อร่อยที่สุดในโลก ผมให้คะแนนเอง...

อ้าว... ลืมไปว่า ปิดทุกวันอาทิตย์...

งั้นไปร้านสำรอง "ป้าสุดใจข้าวมันไก่"...

เอ้า... ป้าแกนอน "หลับในเปล" อย่างมีความสุข แบบให้ผมอิจฉาเล่นซะงั้น...

เอาไงดีจะปลุกหรือปล่อยให้แกมีความสุขต่อไป...

ตัดสินใจแบบ "ใจเขาใจเรา" ครับ... ไม่ปลุกแกละกัน...

ปัญหาของผมยังอยู่ "กินร้านไหนดี" ชักเริ่มหิวแล้งสิ...

อ้อ... ยังมีอีกทางเลือก "ลำดวน ส้มตำ & ปิ้งไก่" ไง้... ลืมไปได้

ในที่สุด...

ก็ได้อร่อยอาหารพื้นถิ่นเกิดของผม ไปพร้อมๆกับเพลงลูกทุ่ง update จากทีวีในร้าน...

อากาศเป็นใจ  อาหารอร่อยสองจาน เบิกบานจริงๆ...

สุขแบบนี้ นานๆที ดีจัง...

"ศรัทธา" เพลงเพื่อการคงอยู่ของชีวิตและสรรพสิ่ง...

ผมว่า... คนเราต้องหาวิธีให้กำลังใจตนเองนะครับ

ชีวิตมันต้องมีอุปสรรค เป็นเรื่องธรรมดา... ธรรมชาติครับผม

ส่วนตัวผมเอง ใช้หลายวิธีประกอบๆกันครับ

อ่านหนังสือ คือ วิธีหลักในการให้กำลังใจ... และยังได้ความรู้ประกอบไปพร้อมๆกันด้วยครับ

ดูหนังที่ให้กำลังใจ ก็เป็นอีกวิธีที่ดีครับ
หนังที่ผมชอบมากที่สุด -ในเรื่องที่ให้กำลังใจ- ตอนนี้ คือ the persuit of Happiness สร้างมาจากเรื่องจริงครับผม

ฟังเพลงที่ให้กำลังใจ ก็ได้ผลดีครับผม...
เพลงหนึ่งที่ผมชอบมากที่สุด คือ "ศรัทธา" ของหินเหล็กไฟ ครับ

"ชีวิตจริง" เศร้าเหลือเกิน!...พูดไม่ออกครับผม...

"ชีวิตจริง" เศร้าเหลือเกิน!

ไม่มีคำบรรยายครับ
อ่าน comment แล้ว สะเทือนใจจริงๆ
พูดไม่ออกครับผม

"มือปืน" กลับใจยังทันหรือไม่ สังคมให้อภัยหรือเปล่า

เพลงของพี่ปู "พงษ์สิทธิ์ คัมภีร์" เพลงนี้ "มือปืน"

สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ไม่เคยได้ฟัง
พึ่งมาฟังเมื่อสักประมาณ 3 ปีที่แล้ว

เนื้อหาดี
ดนตรีแปลกจากที่พี่ปูเคยทำ ดูจะออกไปทางร๊อคมากขึ้น
จังหวะจะโคนก็โอเคครับ

ที่ผมชอบมากคือ...
เนื้อหาบทเพลงที่พลิกมุมความคิด และ ความรู้สึก "ตอนท้าย"

น่าฟังอีกเพลงครับ

"นักแสวงหา" ต้องไป "ไปไป ให้ถึง"

"นักแสวงหา"
(เพลง พงษ์สิทธิ์ คัมภีร์)

"...ชีวิตเราข้างหน้าช่างเต็มด้วยความหมาย

เพราะยังเป็นหนุ่ม จะงอมืองอขา รอคอยคงไม่ไหว
จึงต้องไปเป็น "นักแสวงหา" หาทางให้ได้ดี

ในดวงตามีแต่ความหวัง
ทุกๆคนต่างมีความหวัง

แสวงหาหนทางอยากไป ไปไป ให้ถึง..."

"แค่คนไม่ชั่วไม่ต้องดี ไม่รู้อยู่ไหน"

"แค่คนไม่ชั่วไม่ต้องดี ไม่รู้อยู่ไหน"

เป็นประโยคกินใจ และสะเทือนใจมากทีเดียว
จากบทเพลงของ พี่ปู "พงษ์สิทธิ์ คัมภีร์"

ผมเองอยู่ในยุคที่พี่ปูแกรุ่งโรจน์อย่างสูง
ดังนั้น ฟังเพลงของแกแทบทุกเพลง
และ "In" กับมันอย่างมากมาย

หากใครไม่เคยฟัง
ลองเปิดดูในคลิปข้างล่างนี้นะครับ

(มีรูปภาพ เรื่องราว ของ ม.รามคำแหงด้วยนะครับ รู้สึกดีจังที่เห็น ม.)



Breakfast อาหารเช้า เสมอ!

อาหารเช้า เสมอ!

ทุกวัน...
ผมต้องได้ 2 อิ่ม ทุกเช้า... เพื่อเติมให้ "เต็มถัง"

ถังแรก คือ กระเพาะอาหาร และ ลำไส้
ถังที่สอง คือ สมอง

ส่งผลต่อ ถังที่สามอีกทีครับ...คือ ถังพลังจิตใจ

รวมแล้วก็ประกอบไปด้วย...
Energy ร่างกาย
Knowledge สมอง
Motivation พลังใจ

ครบสามอย่างก็มั่นใจได้ว่า...
วันนี้ กลับบ้านต้องมีอะไรติดไม้ติดมือ(ผลงาน)กลับมาอย่างแน่นอนครับ
.
.
.

ต้นทุนชีวิตต่อมื้อ

คุณเคยคิด "ต้นทุนชีวิตต่อมื้อ" ไหมครับ...

ผมชอบคิดเล่นๆ...บ่อยๆ...
ป้องกันอัลไซเมอร์ได้ด้วยนะครับ

โดยทั่วไป...
หากเรากิน มื้อละ 30 บาท รวม 3 มื้อ/วัน  จะเป็น 90 บาท/วัน
รวมเป็นต้นทุนชีวิต  2,700 บาท/เดือน

กรณีที่ 1.1 กินมื้อละ 40 บาท รวม 3 มื้อ/วัน จะเป็น 120 บาท/วัน
รวมเป็นต้นทุนชีวิต 3,600 บาท/เดือน

กรณีที่ 1.2 กินมื้อละ 100 บาท รวม 3 มื้อ จะเป็น 300 บาท/วัน
 รวมเป็นต้นทุนชีวิต 9,000 บาท/เดือน

กรณีที่ 1.3 กินมื้อละ 100 บาท รวม 2 มื้อ จะเป็น 200 บาท/วัน
รวมเป็นต้นทุนชีวิต 6,000 บาท/เดือน

กรณีที่ 1.4 กินมื้อละ 60 บาท รวม 2 มื้อ จะเป็น 120 บาท/วัน 
รวมเป็นต้นทุนชีวิต 3,600 บาท/เดือน

http://www.bangkokbiznews.com/fundamental/20070103/images/inner_pic.jpg

ในทำนองกลับกัน...
หากคิดแบบเศรษฐศาสตร์ ประมาณว่า คิดต้นทุนชีวิตที่ "จุดคุ้มทุน"
คือ หาได้เท่าไร ใช้ให้หมดเท่านั้น... (โอ้ จำเริญ จำเริญ เถิดพ่อคุณ!)
กรณีที่ 2.1 ได้รายได้ 300 บาท/วัน กิน 3 มื้อ จ่ายมื้อละ 100 บาท/มื้อ เป็นเงิน 300 บาท หมดพอดี("จุดคุ้นทุน" จริงๆต้องเรียก "จุดหมดทุน" จะดูตรงมากกว่านะครับ!)

กรณีที่ 2.2 ได้รายได้ 300 บาท/วัน กินเพียง 2 มื้อ จ่ายมื้อละ 150 บาท/มื้อ เป็นเงิน 300 บาท หมดตูดพอดี (ดูเหมือนจะเป็นคนดีนะนี่ กินแค่สองมื้อ แต่ไหงเงินหมดตูดซะได้ล่ะท่าน)

กรณีที่ 2.3 ได้รายได้ 300 บาท/วัน กิน(แบบพระฉัน) 1 มื้อ มื้อละ 300 บาท หมดตูดอีกเช่นกัน (แหม นึกว่าจะแน่ เห็นกินมื้อเดียว แต่พี่ซัดซะเต็มคอกเลยนะนี่)

ลองมาดูว่า...กินแบบมีทุนเหลือ ทำไง?
กรณีที่ 3.1 ได้รายได้ 300 บาท/วัน กิน 3 มื้อปรกติ แต่มื้อละ 50 บาท รวมจ่าย 150 บาท/วัน ยังเหลือเก็บ  150 บาท/วัน (รวยแน่!)

กรณีที่ 3.2 ได้รายได้ 300 บาท/วัน กินเพียง 1 มื้อ มื้อละ 100 บาท รวมจ่ายต้นทุนเพียง 100 บาท/วัน มีเงินเหลือเก็บ 200 บาท/วัน...อย่างนี้เรียกว่า รวยเละเทะแน่นอนครับท่าน...

เห็นรัฐบาลใหม่ชูเรื่องปรับค่าแรงขั้นต่ำ ให้เป็น 300 บาท/วัน
ดีใจกับคนที่ได้ปรับนะครับ...

แต่ผมยังอดห่วงไม่ได้ว่า...
หากคนไทยยังใช้เงินแบบ บริหาร "จุดคุ้มทุน" หรือ "จุดหมดทุน" แล้วไซร้...(หรือยังใช้เงินเกินตัว)
การปรับเงินเพิ่มอย่างไร...ขนาดไหน...
คงไม่ได้ช่วยอะไรนัก...
โดยเฉพาะในระยะยาว.

 

คนรอบบ้านสูบบุหรี่เหม็นมาก แก้ยังไงดี?

คนรอบบ้านสูบบุหรี่เหม็นมาก แก้ยังไงดี?

จริงๆแล้ว ผมก็เคยสูบบุหรี่
ให้สูบตอนนี้ก็คงสูบได้
แต่ผมจะสูบก็ต่อเมื่ออยากสูบเท่านั้น

ไม่เข้าใจว่า...
ทำไม? เวลาได้กลิ่นควันบุหรี่โชยมา..จึงรู้สึกเหม็นมากกว่าแต่เก่าก่อน

แล้วยังไงก็ไม่ทราบ...
"เกลียดสิ่งใด ท่านจะได้สิ่งนั้น" (ไม่รู้ใครกำหนดกฎเกณฑ์นี้ไว้)

ซื้อบ้านมาได้สัก ๒ ปี...
คนรอบบ้านมันสูบกันแทบทุกบ้านเลย...

http://topnews.net.nz/images/smoking.jpg


ไอ้สูบผมไม่ว่ากันอยู่แล้ว...
แต่ผมไม่ได้ติดแอร์ทั้งหลัง...แล้วอีกอย่างผมชอบอากาศธรรมชาติมากกว่า
ตอนซื้อบ้านจึงซื้อติดสวน...

ไม่เคยคิดมาก่อนว่า...
ไอ้คนสูบบุหรี่นี่... เขาไม่สูบในบ้านของเขาเองแฮะ...
พวกเขามาสูบในสวน...
โอ..พระเจ้าจอร์จ...บ้านผมรับเต็มๆครับท่าน...

มีใครมีไอเดียดีๆไหมครับ?
แนะนำวิธีจบปัญหานี้ให้หน่อย...

ผมคิดได้ข้อเดียวเองครับ...
"ย้ายบ้านหนี"...

"รุ้ง" ความงามท่ามกลางสายฝน

"รุ้ง" ความงามท่ามกลางสายฝน...

ฝนตกหนัก...
ชาวนาอาจดีใจ...
ชาวไร่อาจยิ้มร่า...
แต่ชาวเมืองคงรู้สึกตรงข้าม...

เครียด...
รถติดจัง...
กลับบ้านมืดอีกและ...
เบื่อๆเซ็งๆ...

ต่างจิตต่างใจครับผม...

ยังไงก็...อย่าลืมมองหาความงามท่ามกลางสายฝนด้วยนะครับ...

"รุ้ง"...

ในชนบทอาจจะไม่ค่อยแปลกอะไร...เพราะพบเห็นได้บ่อยๆ
แต่ในเมือง...ผมถือว่าไม่บ่อยนักที่จะได้เห็น...
โดยเฉพาะ "รุ้งที่ทำตัวโค้งเป็นครึ่งวงกลม"
แปลกมากๆ...
แต่ก็สวยมากๆเช่นกัน...

จนบางวัน...ความสวยของเธอ ทำเอารถยนต์ชนกันยาวเหยียด...
ผมก็เจอมาแล้วครับท่าน!
"
"
"



"ความขลัง" ที่ยังคงอยู่...

"ความขลัง" ที่ยังคงอยู่...

เดินไปเดินมา...
หาน้ำกินแก้กระหาย...
ปรกติไม่ได้แวะดูอะไรมาก...
ครั้งนี้ไปหยุดที่โต๊ะหินอ่อนตัวหนึ่ง...
ดูแล้วก็คิดไปหลายอย่าง...

ผมเห็นเรื่องราวประวัติศาสตร์ของคณะบริหารธุรกิจ...
ผ่านทางโต๊ะตัวนี้...

มีนักศึกษารามคำแหงหลายกลุ่ม...เปลี่ยนหน้ากันไป...รุ่นแล้วรุ่นเล่า...
ล้อมวงสนทนากันที่โต๊ะตัวนี้...
บ้างก็อ่านหนังสือไปพลาง... ท่องบ่นไปพลาง...
บ้างก็หัวเราะและหยอกล้อกันประสาเพื่อนร่วมชั้น...แม้อายุจะต่างกันมาก...
แต่ "ความเป็นเพื่อน" มันก้าวพ้นคำว่าอายุไปครับ...

บ้างก็ถกเถียงกันถึงประเด็นทางเศรษฐกิจสังคม.. ที่เกี่ยวโยงอย่างแยกไม่ออกจากการทำธุรกิจ
บ้างก็ตระโกนคุยกับเพื่อนต่างคณะที่เดินผ่านไปมา...ประสาคนรามฯด้วยกัน...

เป็นภาพบรรยากาศที่ดีและสวยงามของนักศึกษารามฯอย่างมากครับผม...

ปล. ต้องขอบอกว่าเป็นภาพจินตนาการในห้วงคำนึงของผมนะครับ ไม่ได้มีนิมิตหรือฌาณหยั่งรู้แต่อย่างใด (เดี๋ยวมีคนมาให้ดูอดีตอนาคต 555+)

"รามยามค่ำ" ช่างสวยงามจริง เพื่อนเอย...

ที่รามคำแหง หัวหมาก...
มีสระน้ำพุใหญ่ๆอยู่ตรงกลางมหาวิทยาลัย...
ตรงกลางจะมีสถาปัตยกรรมอย่างหนึ่ง...
ที่โดดเด่นและสวยงามมาก

ช่วงเย็นๆ...
จะเห็นนักศึกษารามฯ นั่งพักผ่อนสบายๆ อยู่รอบๆสระน้ำแห่งนี้

เดินเข้าไปใกล้ๆขอบสระ...
หากคุณโชคดี คุณจะพบกับเต่าจำนวนหนึ่ง
ลอยคอทักทายคุณอยู่ตลอดเส้นทางเดิน...

ช่วงกลางคืน...
ไฟที่ส่องส่ายมาที่สถาปัตยกรรมกลางสระ...
เน้นให้เห็นความสง่างามอย่างมาก...
จนอดไม่ได้ที่จะหยุดยืน... ชื่มชม...ความสวยงาม

ประเทศไทยของเรา
จริงๆแล้ว มีสถานที่สวยงามอยู่หลายแห่ง...
อยู่ที่เราได้ลองสังเกตหรือไม่
ชีวิตที่เร่งและรีบร้อน...ทำให้บางครั้ง เราอาจลืมหันหน้าไปมองสิ่งรอบตัว
สิ่งที่อาจทำให้เราได้ผ่อนคลายความรู้สึกตึงเครียดบางอย่าง
ออกไปบ้าง...
เพื่อพรุ่งนี้ เราจะได้เดินทางต่อ.. พร้อมกับภาพสวยงามที่เราเก็บไว้ในความทรงจำจากวันนี้...

"มองต่างมุม" ก็เห็นต่างกัน

มีโอกาสไปเที่ยวสวนสัตว์ที่หนึ่ง...
ดูสัตว์หลายชนิด...
รวมๆแล้วก็โอเค... คือประมาณว่าได้พักผ่อน...

แต่พอมาดูรูปที่ถ่ายไว้แล้ว...
ทำให้นึกขึ้นมาได้ว่า...
เวลาเรา "มองต่างมุม"... เราก็จะเห็น "ต่างกัน"  ออกไป...
ดังเช่น รูปช้างที่แสดงอย่างคล่องแคล่วนี้

มองอย่างคนมาเที่ยวทั่วไป "ช้างเก่งจัง"
มองอย่างคนวิเคราะห์ "คนฝึกเก่งจัง"
มองอย่างสัตวแพทย์ "ทำไม่ช้างผอมจัง"
มองอย่างกรุณา "น่าสงสารจัง(ถูกจับมาขัง มาฝึก)"

มองอย่างท่านล่ะครับ...
เห็นอะไรในใจของท่านบ้าง ?
.
.
.

ฝนตก --> อุบัติเหตุ --> รถติด --> เมืองไทย

ฝนตก --> อุบัติเหตุ -->  รถติด --> เมืองไทย

ไม่เข้าใจ(มาตั้งแต่เกิด)...
ทำไม... เมืองไทย...

ฝนตก แล้วก็ตามมาด้วย--> อุบัติเหตุ แล้วก็ตามมาด้วย-->  รถติด

มันเหมือน "กิจวัตรประจำวัน(ที่ฝนตก)" ของประเทศไทยไปแล้ว

จนเราสามารถบอกอนาคตได้เลย...

พอเห็น รถติดปั๊บ...

ใช้สมการนี้แบบย้อนทิศทางได้เลยครับ...


 เมืองไทย <-- รถติด <-- อุบัติเหตุ  <--ฝนตก

หรือ

ฝนตก --> อุบัติเหตุ -->  รถติด --> เมืองไทย

คิดให้สนุกๆนะครับ...
แก้เซ็ง!

: )

: >

: []

; o

"ชีวิตนี้น้อยนัก"

ตัวเราเอง...
หากเปรียบเทียบกับขนาดของโลกใบนี้แล้ว
เล็กมาก...
อันนี้ยังไม่ต้องไปพูดถึงการเปรียบเทียบกับจักรวาลเลย
นี่มองในแง่ "ขนาด"...

หากมองอีกมุมหนึ่ง...
เรื่อง "เวลา"...เราก็คงจะรู้สึกว่ามันไม่ได้ยาวนานนัก...
โดยเฉพาะคนที่มีอายุเกิน 35 ปี...
ที่อายุตรงนี้ เป็นจุดหักลงของโค้งอายุขัยของมนุษย์เฉลี่ยทั่วไป ที่ประมาณ 70 ปี

ผมเองก็รู้สึกแบบนี้...ตั้งแต่ตอนนั้น...ที่อายุนั้นล่ะครับ
เพียงแต่ถ้าใครถามผมว่า..."จะอยู่นานเท่าไร?"
ผมก็จะตอบว่า...
 "ขอแค่ 65 ปีก็พอ ที่เหลือเป็นกำไรแล้วครับ"

"เป็นไปได้" คือ "คำปลอบใจ" ของชีวิต

หลายสิ่งหลายอย่าง...
เป็นไปไม่ได้...

มีครูคนหนึ่งบอกว่า... ทุกสิ่งเป็นไปได้!
ดูเหมือนจะเป็น "คำปลอบใจ" ของชีวิต

อย่างรูปข้างบนนี้.. ดูเหมือนมันจะเป็นไปได้
แต่ลองนึกดูดีๆ
ก็จะเข้าใจได้ว่า... "เป็นไปไม่ได้"

ถึงแม้มันอาจเป็นไปไม่ได้จริงๆ
แต่ชีวิตของเรา...ต้องมีพลังหล่อเลี้ยงให้ชีวิตดำเนินต่อไปให้ได้
จนกว่าจะหมดลมหายใจ

ดังนั้น...
คำพูดของครูดังกล่าว...จึงน่าจะยังคงมีประโยชน์อยู่บ้าง... อย่างแน่นอนครับ

เด็ก กับ สวนสนุก

คำว่า "สวนสนุก"
คงใช้ได้ดีกับเด็กๆนะครับ...

หากมีผู้ใหญ่บอกว่า "จะไปสวนสนุก" อันนี้คงฟังดูแปลกๆ

ให้ผมเดา...
ผมคงคิดว่า... คนพูดคงไม่ได้ตั้งใจไปเพื่อตัวเอง
อาจไปเพราะลูก หรือ หลาน
หรือใครคนอื่นๆ

แต่หากไปเอง... ผมคงจะคิดไปทำนองว่า...
แกคงไปรำลึกอะไรบางอย่างเป็นแน่แท้...

เด็ก กับ การวาดรูป

พูดถึงเด็ก...
เรามักจะนึกถึงได้หลายมุม...

บ้างก็นึกถึงเรื่อง "ความไร้เดียงสา"
บ้างก็นึกถึงเรื่อง "ความเป็นธรรมชาติ"
บ้างก็ว่า "จินตนาการ"
หรือ บางคนคิดว่า "ไม่เอา.. ชั้นไม่ชอบเด็ก" (ว่าไปโน่น!)

ยังไงก็ตาม...
จากประสบการณ์ของผมแล้ว
เด็ก "น่าสนใจ" โดยเฉพาะเรื่อง "พฤติกรรม"

มีหลายประเด็น หรือ หลายสิ่ง ที่เราดูนิสัยของเด็กแต่ละคนได้
อย่างหนึ่งคือ "การวาด"... วาดอะไรก็ได้ครับ

เวลาเจอเด็กวาดรูปหรือขีดเขียน...
ลองสังเกตดูนะครับ
คุณจะเห็นอะไรดีๆ

การลงน้ำหนักของเส้น
การควบคุมมือและนิ้ว
การวาดไปพูดไป หรือ วาดอย่างเงียบๆ ใจจดจ่อ
วาดเลอะเทอะ
วาดไม่เสร็จ แล้วเลิก
หรือ ตั้งใจวาดเอาจนเสร็จ แม้จะใช้เวลานาน...

เห็นเด็ก แล้วลองมองย้อนกลับมาที่ตัวเราดูซิครับ
เห็นอะไรในตัวเราหรือเปล่า?

เรียนรู้จากการวาดของเด็กครับผม

chicken of the world

ภาพนี้ขำๆดีครับ

ผมชอบไอเดียพี่แก...
แบบว่า ล้อเลียนกึ่งล้อเล่น กับ ทางบริษัทซีพี...

ซีพี มีมอตโตว่า "kitchen of the world"
(มอตโต)ของพี่แกเป็นว่า "chicken of the world"...

เท่ห์มากครับ...
กระดกให้หนึ่งจอก...

ป.ล. ภาพนี้มาจากร้านไก่ย่างบัวตอง อำเภอวิเชียรบุรีครับผม

"เพื่อน" ในความหมายที่กว้างกว่าเดิม

สมัยก่อน...
เวลาที่พูดถึงคำว่า "เพื่อน"...
มักจะหมายถึงเพื่อนใน "วัยเดียวกัน" เท่านั้น

ที่วัยต่างกัน...เรามักเรียกกันว่า "พี่" หรือ น้อง" เสียมากกว่า...

แต่ในปัจจุบัน...
เห็นว่าจะแตกต่างออกไป... พอควร

คำว่า "เพื่อน"... มักไม่เกี่ยวกับอายุสักเท่าไร

จริงๆแล้ว ผมว่าก็ดีนะครับ...
มันคงไม่สำคัญนักว่าเราจะอายุต่างกันมากแค่ไหน
ขอเพียงให้เรารู้สึกว่า มีอะไรบางอย่างบอกเราว่า... "ไอ้นี่แหล่ะ เพื่อนเรา"
บางครั้งอธิบายไม่ได้ว่า "ทำไม"...

แต่สำหรับบางคนเราก็นับถือให้เป็นพี่ของเรา...
เพราะนอกจากอายุที่เขามากกว่าเราแล้ว...
อาจเนื่องด้วยความรู้สึกว่า "น่านับถือ"...
อันนี้ก็สมควรครับ...

เรื่องราวที่คล้ายๆกันกับประเด็นนี้คือ...
ความสัมพันธ์แบบเป็นเพื่อน ระหว่าง "จ้าวเกาะดอกท้อ" และ "เอียะก้วย" ในมังกรหยก(ภาคสอง)
ระหว่าง "รุ่นตา" กับ "รุ่นหลาน"
ดูแล้วแปลก...
แต่รู้สึกดี...
ก็ยังมีให้เห็นได้นะครับผม...