วันเสาร์ที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2554

ตลก ให้กับชีวิตกันดีกว่า...ฮ่าๆๆๆ!


บางที...
"ชีวิต" มันก็เล่นตลกกับเราได้เหมือนกัน

อยากอยู่ใกล้...
แต่ก็ไกลกัน

อยากไปให้ไกล...
แต่ไหง๋ดูเหมือน..ใกล้เหลือเกิน(จะทน)

อยากสิ่งนั้น...
ชีวิตก็ยอมให้ทำ..แค่สิ่งนี้

ดูเหมือนว่า..
ชีวิตของทุกคน...ยากที่จะได้ทำตาม "ใจอยาก"..
เหมือนๆกัน

อย่ากระนั้นเลย...
ขอจงมา "ตลก" ให้กับชีวิตกันดีกว่า...
ดีกว่านั่งจนกองทุกข์เพราะไม่ได้ดังอยาก..

ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆๆๆ...

...
อ๋อ ครับผม

เอาว่ะ! มองในแง่ดี...มันพอเห็นหนทาง...เอาลูกขยันเข้าใส่...ทันไม่ทันเป็นอีกเรื่องหนึ่ง...ทุกอย่างมีประโยชน์...แม้สิ่งที่แย่...


ธาดา วาริช
...
ถ้าผมเกิดมาฉลาดเท่าคนเก่ง...
เริ่มทำงานเท่ากับเขา...ถึงจะสำเร็จ...แต่ก็ไม่มีทางได้งานดีๆเหมือนเขา
ชาตินี้ก็ตามเขาไม่ทัน...ลืมไปได้เลย!
ผมอาจเก่งขึ้นเรื่อยๆ...แต่เขาก็จะเก่งขึ้นเรื่อยๆ...
แต่ยังไม่ทันอยู่ดี...
ดังนั้น จึงจำเป็นที่จะต้อง “ขยัน” กว่าเขา...
ต้องทำมากกว่า...ให้ชั่วโมงบินมากกว่า...
จึงจะมีโอกาสไล่ทันเขา...
เอาว่ะ! มองในแง่ดี...เอาลูกขยันเข้าใส่...มันพอเห็นหนทาง...
ทันไม่ทันเป็นอีกเรื่องหนึ่ง...ถือว่าได้ลองแล้ว
ด้วยสมการแล้ว “มันมีโอกาส”
...
ผมถือว่า...ทุกอย่างมีประโยชน์...แม้สิ่งที่แย่...
ก็จะได้รู้ว่ามันแย่...คราวหน้าอย่าทำ
...
ชีวิตคนเรา...เรียนรู้อยู่ตลอดเวลา

...
อ๋อ ครับผม

ถึงทุกวันนี้ก็ไม่รู้ทำได้หรือเปล่า?...รู้ตอนนี้คือ... “เขียนซะ!”


ป๊อด โมเดิร์นด๊อก
...
เราไม่ใช่นักแต่งเพลง
แต่ต้องทำงานต่อ..ร้องต่อ...เลยต้องไปเขียนเพลง
ก็เพราะว่า...ไม่รู้ว่า..ใครจะเขียนได้ดั่งใจ...ก็ต้องเขียนเอง!
...
ก็ไปนั่งเรียนเขียนเพลง...เพราะไม่มั่นใจ
ถึงทุกวันนี้ก็ไม่รู้ทำได้หรือเปล่า?
รู้ตอนนี้คือ... “เขียนซะ!
เขียนออกมาก่อน...
เขียนคำที่ไม่ใช่ออกมาก่อน...แล้ว “คำที่ใช่” มันคงออกมาเอง..คิดอย่างนั้น
สุดท้ายก็คือ...
“เขียนซะ!
...
อ๋อ ครับผม

วันศุกร์ที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2554

โชคดีที่ “หลงตัวเอง” แต่เนิ่นๆ...



พิเชษฐ์ กลั่นชื่น
...

ก่อนไปต่างประเทศ...คิดว่าตนเองเก่งมาก
แต่พอไปต่างประเทศ...ช๊อค!
เพราะรู้สึกว่า “กูไม่รู้อะไรเลย”
เศร้ามาก!...
เจอคนที่ทำงานได้ดีกว่า...วิจารณ์งานเราได้อย่างละเอียด...
รู้สึกว่า “เขารู้จักงานเรา มากกว่าตัวเราเสียอีก”
เสียความมั่นใจมากๆ...
...
โชคดีที่ “หลงตัวเอง” แต่เนิ่นๆ...
หลังจากนั้น..ก็ระวังเรื่องนี้มากขึ้น

...
อ๋อ ครับผม

ความเป็นตัวตนของเรา หรือความชื่นชมที่ได้รับ...มันเหมือน “สัตว์ร้าย”


 เป็นเอก รัตนเรือง
...
มันควบคุมยาก
ความเป็นตัวตนของเรา หรือ..
ความชื่นชมที่ได้รับ...โดยเฉพาะตอนอายุน้อย

มันเหมือน “สัตว์ร้าย”
หากควบคุมมันได้...มันเป็นสิ่งที่ดี

...
อ๋อ ครับผม

"ความสำเร็จ" มันจบตั้งแต่ในห้องอัดแล้ว...ความนิยมอาจเป็นเพียงผลพลอยได้


ป๊อด โมเดิร์นด๊อก
...

ขายดีแปลว่าสำเร็จ?...
หรือ...ความสุข-ความสนุก?...

ทำงานแล้วมีความสุขหรือสนุกกับมันหรือเปล่า...
ได้อะไรจากงานนั้นหรือเปล่า...
ตรงนั้น มากกว่าที่คือ “ความสำเร็จ” สำคัญที่สุด

มันจบตั้งแต่ในห้องอัดแล้ว...
ความนิยมอาจเป็นเพียงผลพลอยได้

...
อ๋อ ครับผม

ผมไม่ได้บ้า...คนบ้าคือคนที่ทำสิ่งที่ไม่มีเหตุผล


พิเชษฐ์ กลั่นชื่น
...

มีคนว่าผมบ้า...

ผมไม่ได้บ้า...

คนบ้าคือคนที่ทำสิ่งที่ไม่มีเหตุผล

ถามผมสิ..ว่าผมทำทำไม...
ผมมีเหตุผล

...
อ๋อ ครับผม

วันพฤหัสบดีที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2554

ไม่ใช่ว่าเมืองไทยไม่มีกติกา...คนไทย "ไม่รักษากติกา" เสียมากกว่า


สังเกตแทบทุกครั้ง...บนท้องถนนเมืองไทย
อย่าไปโทษเฉพาะผู้หญิงเลยครับ...
ผู้ชายก็เป็น

อย่างที่เปิดหัวข้อไว้...
ไม่ใช่ว่าคนไทยไม่มีกติกา...
กติกา และ กฎระเบียบของเรานั้นมีเยอะ...
เยอะเสียจน "เกินพอ"

ปัญหาก็คือ...
คนไทยไม่ชอบที่จะ "รักษากติกา"

เรื่องขับขี่รถบนท้องถนนนี่เลยครับ...เห็นกันง่ายที่สุด
ไม่ว่าจะ "ขับเร็ว"...
ไม่ว่าจะ..."ขับช้า (แล้วอยู่เลนขวาสุด)"...
ไม่ว่าจะ.."แซงซ้ายบ้าง..แซงขวาบ้าง"...

ที่ผมทนไม่ค่อยได้(พยายามทำใจทุกครั้ง) คือ...
รถเขาพยายามต่อคิวกันอยู่(ในแถวในเลน)...
ไอ้พวกนี้จะ "ทำเป็นบอดตาใส"...
ขับมาจ่อทางขวาตรงเส้นห้ามแซงบนถนน...
แล้วกระแซะๆ...แบบหน้าด้านๆ..
จนต้องยอมกันทุกที

ส่วนเจ้าหน้าที่รัฐ ตำรวจ "บางนาย"...
ก็ปล่อย...
ไม่อยากมีเรื่อง..หรือไม่คุ้มที่จะจับ...ก็ไม่แน่ใจ
กลายเป็นการสร้าง "นิสัยสันดอน" ความเคยชิน
และ ลัทธิ "เอาเยี่ยงอย่าง"...
จนสังคมทุกวันนี้...
"ใครดีใครได้"

อย่าพูดเลยครับกับการแก้ไขเรื่องใหญ่ๆกว่านี้...
แค่เรื่อง "จิตสำนึก" ในเรื่องเล็กๆแค่นี้...
ยังปรับแก้กันไม่ได้

หรือ เราจะสรุปเป็น "กฎ ของคนไทย"...
อย่างที่เขาว่ากันว่า...
"ตามสบายตามใจ คือ ไทยแท้"
...
อ๋อ ครับผม

ขออภัยกับรูปที่เอามาจากเน็ต แต่อาจจะไม่เกี่ยวกับหัวข้อโดยตรงครับ

วันพุธที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2554

การดำรงอยู่ด้วยดีของมนุษย์นั้น อาศัยความสัมพันธ์แห่งองค์ประกอบทั้ง ๓


ความดำรงอยู่ด้วยดีของมนุษย์
หมายถึง...
การที่มนุษย์เป็นอยู่อย่างมีอิสรภาพและ...
สันติสุขในโลกที่เกื้อกูล

 การดำรงอยู่ด้วยดีของมนุษย์นั้น
จะต้องอาศัยความเป็นไปอย่างประสานและเกื้อกูลกัน
ของระบบความสัมพันธ์แห่งองค์ประกอบทั้ง ๓ คือ...
๑. ตัวมนุษย์เอง
๒. สังคม
๓. ธรรมชาติแวดล้อม

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตโต)

...
อ๋อ ครับผม

วันอังคารที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2554

ธุรกิจ "รุ่นเสี่ย" รวดเร็ว แต่ละเลยบางอย่างของ "รุ่นเตี่ย"

ธุรกิจ "รุ่นเตี่ย"...
มั่นคง แน่นหนา
บนการพึ่งพา "ประสบการณ์ตรง" แบบมือหนึ่ง
และ เครือข่าย ความสัมพันธ์ที่ดี...
ด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน...กับทุกคน..
แม้กับ "ลูกน้อง" ทุกระดับ

ธุรกิจ "รุ่นเสี่ย" หรือ รุ่นลูก...
แตกต่างกันมาก
รวดเร็ว รุนแรง เร่าร้อน
พึ่งพา "ความรู้" แบบมือสอง
คือ เรียนมาจากคนอื่น
มั่นใจ มุ่งมั่น แต่แข็งกร้าว
ความสำเร็จอาจเกิดเร็ว...แต่เสี่ยงที่จะ "ไม่ยั่งยืน"
การดูแลสิ่งต่างๆ ล้วนพึ่งพา "ระบบ"
ซึ่งแน่นอนว่า...
หลายครั้ง จะพร่องในเรื่อง "ความเห็นอกเห็นใจ"
และ "ความอ่อนน้อมถ่อมตน"

จนกว่า "เสี่ย" จะเจอ "ประสบการณ์มือหนึ่ง" แบบเตี่ย...
จึงจะเข้าใจ "ของจริง"...
และจะนำพาธุรกิจให้ "รุ่งมากกว่าเตี่ย" ได้อย่างแท้จริง

ขอภาวนา...

...
อ๋อ ครับผม

วันพุธที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2554

เด็กใหม่ "ไฟแรง" ...แต่...


เห็นเด็กรุ่นใหม่ "ไฟแรง" แล้ว...
ก็ให้รู้สึกดี...
อยากส่งเสริม

สิ่งที่กังวลบ้าง..สำหรับน้องๆกลุ่มนี้คือ...
"ความคาดหวังที่สูงสุด"
ที่มาพร้อมๆกับ "ไฟแรง" นั่นเอง

ไอ้ความคาดหวังนี่จะว่าไปก็ดีอยู่หรอก
ประเด็นคือ...
มันมักจะมาพร้อมๆกับ "ความรู้สึก" บางอย่าง...
ความรู้สึกว่า..."ทำไมมันไม่ได้ดั่งใจซะที"...
ความรู้สึกว่า..."อะไรๆก็ดูแย่ไปหมด"...

อยากให้น้องๆ รู้จักคำว่า "เผื่อใจ" ไว้บ้าง
เผื่อใจที่จะพบว่า..."ใครทุกคนไม่ได้คิดเหมือนเรา"...
เผื่อใจว่า..."ใครบางคน อาจต่อต้านความคิดของเรา"...

"ประวัติศาสตร์" มักจะซำรอยกันทุกยุคทุกสมัย
เพราะพี่ "เคยผ่านมา" ก่อนแล้ว...
รู้สึก "ผิดหวัง" มาก่อนแล้ว...

สิ่งที่แน่นอน คือ "การเปลี่ยนแปลง"...
แล้วน้องๆจะ "โต" ขึ้น
รับรอง!

...
อ๋อ ครับผม