เวลาไปงานสัมมนาต่างๆ
ผมมักสังเกตเห็นแก้วหลากหลายแบบ
ที่คว่ำอยู่
เป็นแก้วว่างๆ เปล่าๆ ที่ยังไม่ได้ใส่น้ำชนิดใดๆ
เวลาคว่ำแล้วเรียงกัน...
ดูสวยงามดี
เห็นแล้วก็นึกถึง "คำโบราณ"
ที่กล่าวว่า...
"คนที่ทำตัวเป็นแก้วว่างเปล่า ย่อมดีกับตัวเอง"
โดยเฉพาะช่วงเวลาแห่ง "การเรียนรู้"
การเป็นแก้วว่างเปล่า...
ทำให้เราเอง "เปิดใจ" ที่จะรับฟัง
โดยละวาง "อคติ" ลงเสียก่อน
หลังจากได้รับการเติมสิ่งใดๆลงมาในแก้วแล้ว
ขั้นต่อไปก็คือ...
การใช้ "ปัญญา" และวิจารณญาณ ในการใคร่ครวญสิ่งที่ได้รับมา
หรือที่ทางพระท่านว่า "โยนิโสมนสิการ" นั่นเอง
...
อ๋อ ครับผม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น